کودکانی که به دلیل بیش فعالی و شطینت زیاد والدین خود را کلافه و خسته می کنند و باعث می شوند پدر و مادر نارحت شوند با کنترل و رفتار صحیح اطرفیان قابل کنترل و تربیت می باشند در این مقاله شما را با روش های کنترل کودک بیش فعال آشنا می نماییم.

 

 

تعریف بیش فعالی:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

بیش فعالی که به اختصار ADHD خوانده می شود نوعی اختلال شایع است که حدود هشت تا ۱۰ درصد کودکان را مبتلا می کند.برای دانستن تفاوت بین بیش فعالی و اوتیسم مقاله (اوتیسم | علائم بیماری اوتیسم در کودکان) را بخوانید. این بیماری در پسران شایعتر از دختران است که هنوز دلیل اصلی آن مشخص نشده است. ویژگی های اولیه بیش فعالی از سال های اولیه رشد یعنی قبل از ورود به مدرسه شروع می شود.

 

 

 

انواع کودکان بیش فعال:

 

 

 

بیش فعالی دارای ویژگی های بارزی است که شامل پرتحرکی، کمبود توجه و تمرکز، بروز اعمال ناگهانی و غیرقابل پیش بینی می شود. این اختلال سه نوع است:

 

 

 

اختلال اول: در گونه اول که کودک فقط در توجه و تمرکز مشکل دارد.

 

 

 

اختلال دوم: در نوع دوم فقط پرتحرکی دیده می شود و بالاخره نوع ترکیبی که کودک هم پرتحرک است و هم مشکل توجه و تمرکز دارد این اختلال در کودکان دبستانی و در پسرها سه تا پنج برابر شایع تر از دختران است و بیشتر در پسران اول خانواده مشاهده می شود.

 

 

 

اختلال سوم: معمولا اختلال از سه سالگی به بعد تشخیص داده می شود. کودکان مبتلا در دوره شیرخواری اکثرا پرتحرک هستند و دست ها و پاهای خود را زیاد حرکت می دهند؛ کم خواب، کم غذا هستند و زیاد گریه می کنند.

 

 

 

از جمله نشانه های دیگر اختلال بیش فعالی در کودکان عبارت است از:

 

 

 

قطع پی‌درپی گفت‌وگو و مکالمه بزرگ‌ترها

 

 

پاسخ دادن به سؤال، پیش از آنکه جمله‌ی سؤال‌کننده به پایان برسد.

 

 

بی‌صبری و بی‌تحملی شدید طوری که هر آنچه طلب کرد، باید در همان لحظه آن را دریافت کند.

 

 

پرحرفی‌

 

 

مدام در حال حرکت و جنب‌و‌جوش بودن

 

 

بی‌صبری و نداشتن تحمل برای ایستادن در صف و رعایت نوبت

 

 

عصبی و حساس بودن و مرتب پایین و بالا پریدن

 

 

هل دادن بقیه‌ی کودکان

 

 

برهم زدن بازی بقیه‌

 

 

انجام تکلیف‌های مدرسه بدون توجه و دقت

 

 

«قاپیدن» وسایل و اسباب‌بازیهای کودکان دیگر

 

 

نداشتن مهارتهای لازم در برقراری ارتباط‌های اجتماعی با دیگران

 

 

گم‌کردن وسایل شخصی

 

 

از این شاخه به آن شاخه پریدن

 

 

 

 

راه تشخیص کودکان بیش فعال چیست؟

 

 

 

راه تشخیص کودکان بیش فعال چیست؟ آیا کودک من بیش فعال است؟ از کجا مطمئن شوم کودک من بیش فعال است؟ این سوالات از معدود سوالاتی است که مادران را نگران کرده و به دنبال پاسخ های مناسب برای آنها هستند؛ اما اکثر مادران، اختلال کم توجهی را با بیش فعالی اشتباه می گیرند و آنها را از یکدیگر تشخیص نمی دهند. والدین باید بدانند که تشخیص بیش فعالی و یا ADHD کاملاً ساده نیست. بیشتر افراد در بعضی مواقع احساس عدم تمرکز یا بی قراری می کنند؛ اما حواس پرتی مزمن لزوماً با ADHD یکی نیست.

هیچ آزمایش پزشکی، بدنی یا آزمایش دیگری برای تشخیص ADHD وجود ندارد. برای تعیین اینکه آیا شما یا فرزندتان به ADHD مبتلا هستید، باید از پزشک یا روان شناس کمک بگیرید.

به خاطر داشته باشید که علائم ADHD، مانند مشکلات تمرکز و بیش فعالی، می تواند با سایر اختلالات و مشکلات پزشکی، از جمله اختلالات یادگیری و مسائل عاطفی که به درمان های کاملاً متفاوتی نیاز دارند، اشتباه گرفته شود. صرف اینکه به نظر می رسد بیش فعالی به معنای حواس پرتی نیست، بنابراین ارزیابی دقیق و تشخیص مهم است.

راه های تشخیص بیش فعالی در افراد مختلف، متفاوت است؛ بنابراین، روانشناسان از معیارهای برای تشخیص این مشکل در افراد استفاده می کنند؛ اما والدین باید به این نکته توجه داشته باشند که صریح و صادق بودن با متخصصی که ارزیابی شما را انجام می دهد بسیار مهم است.

برای دریافت تشخیص ADHD، شما یا فرزندتان باید ترکیبی از علائم برجسته ADHD، یعنی بیش فعالی، تکانشگری یا بی توجهی را از خود بروز دهید.

 

 

 

شایع ترین علائم بیش فعالی چیست؟

 

 

 

والدین باید این موضوع را در نظر داشته باشند که بی توجهی و بیش فعالی کودکان تا حدودی با هم فرق دارند و علائم این دو با هم یکسان نیست.

 

 

 

علائم بی توجهی در کودکان

 

 

• در کارهای روزمره اغلب فراموشکار است.

 

 

• اغلب در سازماندهی وظایف و فعالیت ها مشکل دارد.

 

 

• به راحتی توسط محرک های محیطی منحرف می شود.

 

 

• مواد لازم برای انجام کارها یا فعالیت ها را از دست می دهد.

 

 

• کودک شما، اغلب در توجه دقیق به جزئیات کوتاهی یا اشتباه می کند.

 

 

• در هنگام تکمیل وظایف یا شرکت در فعالیت ها اغلب در تمرکز کردن مشکل دارد.

 

 

• به نظر می رسد که اغلب وقتی مستقیماً با آنها صحبت می شود گوش نمی دهد.

 

 

• اغلب دستورالعمل ها و قوانین را دنبال نمی کند و نمی تواند کارهای مدرسه یا محل کار را به پایان برساند.

 

 

• اغلب از انجام وظایفی که نیاز به تلاش مداوم ذهنی دارند، اجتناب می کند، بدش می آید یا تمایلی ندارد.

 

 

 

علائم بیش فعالی و تکانشگری در کودکان

 

 

• اغلب در حال حرکت است.

 

 

• غالباً بیش از حد صحبت می کند.

 

 

• اغلب در رعایت کردن نوبت خود مشکل دارد.

 

 

• غالبا حرف دیگران را قطع یا دخالت می کند.

 

 

• اغلب در موقعیت هایی که نامناسب است می دود و بالا می رود.

 

 

• اغلب دست و پایش را تکان می دهد، یا روی صندلی می چرخد.

 

 

• در مواقعی که انتظار دارید بنشیند، اغلب صندلی را ترک می کند.

 

 

• غالباً بی سر و صدا قادر به بازی یا انجام فعالیت های اوقات فراغت نیست.

 

 

 

کدام متخصصین، می توانند بیش فعالی را تشخیص دهند؟

 

 

 

متخصصان واجد شرایط آموزش دیده در تشخیص ADHD می توانند شامل روانشناسان بالینی، پزشکان یا مددکاران اجتماعی بالینی باشند. انتخاب یک متخصص در ابتدا گیج کننده به نظر می رسد. مراحل زیر می تواند به شما کمک کند شخص مناسبی را برای ارزیابی خود یا فرزندتان پیدا کنید.

از دیگران مشورت بگیرید. در انتخاب یک مشاور و درمانگر خوب بهتر است از پزشکان، درمانگران و دوستانی که به آنها اعتماد دارید کمک بگیرید و نظرات آنها را بپرسید. در صورت امکان از مدارک حرفه ای و درجه علمی متخصصانی که تجربه درمان کودکان بیش فعال را دارند، مطلع شوید. در صورت امکان، با بیماران و مراجعه کنندگان قبلی صحبت کرده و از تجربه آنها مطلع شوید.

مشاوری انتخاب کنید که با او راحت باشید. احساس راحتی با پزشک متخصص، مهمترین قسمت انتخاب مناسب یک مشاور مناسب است. سعی کنید از مشاور خو سوال بپرسید و با او صادق باشید. ممکن است لازم باشد قبل از پیدا کردن شخصی که برای شما بهترین است، با چند متخصص صحبت کنید.

قیمت و بیمه را بررسی کنید. بدانید که متخصص چه مبلغی را دریافت می کند؛ و آیا بیمه درمانی شما بخشی یا کل هزینه درمان را پوشش می دهد. برخی از بیمه نامه ها ارزیابی برای ADHD را از یک نوع متخصص پوشش می دهند.

 

 

 

نقش پدر و مادر در تشخیص بیش فعالی کودک چیست؟

 

 

 

هنگامی که به دنبال تشخیص کودک خود هستید، شما بهترین مدافع و مهمترین منبع حمایت از کودک خود محسوب می شوید. به عنوان یک والدین در این روند، نقش های شما هم احساسی و هم عملی هستند.

 

 

 

به عنوان والدین می توانید:

 

 

 

• سرعت و دقت کودک خود را بررسی کنید.

 

 

• در طی مراحل تشخیص، از کودک خود حمایت عاطفی کنید.

 

 

• اطلاعات بی نظیر و مفیدی را برای پزشکان / متخصصان فراهم کنید، از جمله پاسخ های صریح و صادقانه به سوالات مربوط به سابقه و سازگاری فعلی فرزندتان

 

 

 

شاید تشخیص بیش فعالی کودک، شما موجب ترس و ناراحتی شما شود. این کاملا طبیعی است؛ اما به خاطر داشته باشید که تشخیص زودهنگام، می تواند اولین قدم در جهت بهتر شدن زندگی کودک شما باشد. پس از آن، می توانید درمان خود را شروع کنید. درمان شامل کنترل علائم و احساس اطمینان بیشتر در هر زمینه از زندگی است.

تشخیص ADHD ممکن است مانند یک برچسب احساس شود، اما بهتر است در مورد آن بیشتر فکر کنید تشخیص می تواند یک تسکین باشد. شما باید قبول کنید، بیش فعالی تنبلی یا کمبود هوش در فرزند شما نیست، بلکه یک اختلال است که می توانید یاد بگیرید چگونه آن را مدیریت کنید.

همچنین به خاطر داشته باشید که تشخیص ADHD حکم یک عمر رنج نیست. بعضی از افراد فقط علائم خفیف دارند، در حالی که دیگران مشکلات شدیدتری را تجربه می کنند؛ اما صرف نظر از اینکه شما یا فرزندتان در کجای این طیف قرار می گیرید، اقدامات زیادی وجود دارد که می توانید برای مدیریت علائم خود انجام دهید.

 

 

 

بعد از تشخیص بیش فعالی کودک، چه کار کنیم؟

 

 

 

تشخیص ADHD می تواند یک زنگ خطر برای بیدار شدن از خواب باشد. از طرفی هم می تواند فشار زیادی را بر خانواده ایجاد کند. بعد از تشخیص بیش فعالی در کودک خود، منتظر شروع درمان نباشید. بیش فعالی نیاز به مدیریت علائم دارد که این کار زمان زیادی می برد.

 

یافتن روش های درمانی مناسب برای فرزندتان به زمان، پشتکار و آزمایش و خطا نیاز دارد؛ اما شما می توانید با در نظر گرفتن اهداف زیر به به روند درمانی کودک خود کمک کنید:

 

 

• حمایت زیاد

 

 

• رعایت عادات سبک زندگی سالم

 

 

• یادگیری هرچه بیشتر در مورد ADHD

ADHD است قابل درمان است. با درمان و پشتیبانی مناسب، شما یا فرزندتان قادر خواهید بود علائم ADHD را کنترل کنید.

درمان با خود شماست. این شما هستید که می توانید برای کنترل علائم ADHD اقدام کنید. متخصصان بهداشت می توانند کمک کنند، اما در نهایت، مسئولیت به عهده خود شماست. در حالی که درمان با خود شما است، پشتیبانی دیگران می تواند به شما کمک کند تا انگیزه خود را حفظ کرده و شرایط سختی را پشت سر بگذارید.

یادگیری همه چیزهایی که می توانید در مورد ADHD داشته باشید مهم است. درک این اختلال به شما کمک می کند تا در مورد تمام جنبه های زندگی و درمان خود یا فرزندتان آگاهانه تصمیم بگیرید.

 

 

 

بیش فعالی با کدام یک از اختلالات همراه است؟

 

 

 

باید به این نکته توجه داشته باشید که تشخیص بیش فعالی در کودک شما، سایر شرایط و بیماری های روانی را رد نمی کند. اختلالات زیر بخشی از تشخیص ADHD نیست اما گاهی اوقات با ADHD اتفاق می افتد یا با آن اشتباه گرفته می شود:

 

 

 

 

اضطراب:

 

 

 

اضطراب، نگرانی بیش از حد است که مرتباً رخ می دهد و کنترل آن دشوار می باشد. علائم اضطراب، احساس بی قراری یا لبه، خستگی آسان، حملات وحشت، تحریک پذیری، تنش عضلانی و بی خوابی است.

 

 

 

 افسردگی :

 

 

 

علائم افسردگی شامل احساس ناامیدی، درماندگی و تنفر از خود و همچنین تغییر در خواب و عادات غذایی و کاهش علاقه به فعالیت هایی است که قبلاً از آنها لذت می بردید.

 

مشکلات خواندن، نوشتن یا ریاضیات، جزئی از اختلال در یادگیری هستند که می توانند با بیش فعالی کودکان همراه باشند.